Blogs

In ons airbnb huis hier in Zuid-Portugal zitten maar drie buitenraampjes met tralies waardoor een piepklein beetje daglicht binnenkomt. De glad gestuukte witte muren zijn zo belachelijk dik dat ze er in de bajes in Vught jaloers op zouden zijn. Als je dan ook nog de luiken die voor de ramen zitten dichtklapt ben je compleet afgesloten van de buitenwereld.

Ondanks dat er nu auto’s langsrijden, kinderen op straat spelen en kerkklokken klingelen krijg ik daar allemaal niets van mee als ik binnen tussen de feloranje mozaïeken vloertegeltjes dit bericht aan jou zit te schrijven. Midden in de nacht is het zelfs bijna net zo stil als ergens in een afgelegen ankerbaai in Bretagne op een windstille nacht.

Het schijnt dat het hier in de zomermaanden soms tweeënveertig graden wordt buiten en dan ben je blij als je met zulke fort knox muren alle warmte een beetje buiten houdt. Maar nu, in de winter zijn we hier juist naar toe gegaan voor de zon. We moeten er onszelf dus steeds aan herinneren om lekker naar buiten te gaan, in het zonnetje een kop koffie te drinken of een wandeling te maken.

Als je de buitenwereld buitensluit, komt er niks binnen. Dan blijven niet alleen vervelende stadsgeluiden weg, maar ook alles wat je fijn vindt. En dat is niet alleen voor Portugese huizen waar.

Twintig jaar geleden kon ik zo slecht met mijn gevoel omgaan, dat ik ook daar een dikke muur omheen had gebouwd. Ik voelde niks, dus was er ook niks aan de hand. Toen maakte ik kennis met NLP en mijn eerste NLP leraar maakte me duidelijk dat ik toch echt gevoelens had. In eerste instantie deed hij dat door me zo te irriteren dat ik plotseling heel duidelijk een gevoel had. Ergernis!

Dat gevoel en andere nare gevoelens leerde ik door middel van NLP-technieken onder controle krijgen. Dat is wat we doen in NLP. Heb je een naar gevoel? Draai het om. Neem de controle over je gevoel en zorg dat je je goed voelt. De eerste paar jaar dat ik dat geleerd had was het een complete eyeopener. Voorzichtig aan brak ik de muur die ik om mijn gevoel heen gebouwd had af. Dat durfde ik wel, want ik had nu een truc om met nare gevoelens om te gaan. Naar gevoel? Omdraaien. Goed gevoel? Uitvergroten. Het is de standaard NLP-methode.

Nadat dit een aantal jaren goed gewerkt had, merkte ik dat ik ongemerkt verslaafd raakte aan goede gevoelens. Met mijn toenmalige vriendin samen besloot ik dat we ons alleen nog maar goed wilden voelen. Negativiteit banden we uit ons leven. We keken geen nieuws meer, praatten niet meer over nare dingen en volgden feelgood seminars om voortdurend in de flow te blijven.

Maar toen de relatie na tien jaar stopte en ik daardoor voor het eerst sinds ik NLP had geleerd in een diep dal belande, kwam ik erachter dat het niet altijd het beste is om nare gevoelens direct om te draaien. Per toeval stuitte ik precies op dat moment op een retraite in Tibetaans Boeddhistische meditatie. Daar leerde ik om het tegenovergestelde te doen en slechte gevoelens juist te omarmen. Om te testen hoe goed ik daarmee om kon gaan nodigde ik expres mijn ex-vriendin en haar nieuwe vriend bij mij thuis uit zodat ik me lekker naar kon voelen. Verrassend genoeg bleken zelfs dat soort nare gevoelens niet zo eng te zijn als je ze gewoon toelaat in plaats van je je er tegen verzet. Vanaf dat moment begon ik goede gevoelens en slechte gevoelens zoveel mogelijk een gelijke behandeling te geven. Zo vervolgde mijn weg terug naar binnen.

Het voelde veilig genoeg om gevoelens die ik al mijn hele leven vakkundig had weggeduwd of omgedraaid gewoon toe te laten en te voelen. De dikke muur brokkelde daardoor steeds meer af. Dat proces is nu, weer tien jaar later steeds meer aan het integreren in mijn manier van leven. Dat geeft enorm veel vrijheid. Het leven is in zijn geheel welkom. Niet alleen wat goed voelt, maar ook wat slecht voelt mag er zijn. Het is niet altijd makkelijk, maar wel een stuk eerlijker.

Tijdens de lange zeilreis die we maakten afgelopen jaar, voelde ik dat de verstilling in mijzelf steeds meer toenam. Oude onverwerkte, soms pijnlijke emoties kwamen omhoog borrelen en de zeilreis begon steeds meer op een lange retraite te lijken. Terug in Nederland merkte ik dat er echt iets veranderd was en voelde het haast onmogelijk om nog steeds NLP-les te geven zoals ik dat vroeger gedaan zou hebben.

In de laatste NLP-practitioner opleiding in januari merkte ik dat er extra veel ruimte was om te voelen wat er gevoeld wilde worden. Voor mij, maar juist ook voor de deelnemers. Alsof de innerlijke ruimte die erin aan het ontstaan is gereflecteerd wordt in de groep. Het was daardoor een extra speciale week die het niveau van een normale NLP-training oversteeg.

De deelnemers bereikten een diepe verbinding met zichzelf waarin ze zichzelf helemaal leerden omarmen. Al-inclusief. Dus niet alleen wat je leuk aan jezelf vindt, maar ook wat je normaal gesproken liever wegstopt achter een dikke Portugese muur.

Afgelopen weekend hebben we de tekst van de NLP-practitioner opleiding aangepast, omdat we voelden dat de oude tekst niet meer helemaal de lading dekte. Terwijl ik verander, veranderen mijn trainingen mee. En hoewel ik mij een klein beetjes schuldig voel naar mijn oude ik omdat ik niet meer alleen maar traditionele NLP-les geef, voelt het alsof dit de weg is die mijn hart graag wil bewandelen.

Want als het voor mij werkt en mij helpt, is er een grote kans dat het jou ook helpt.

Hier vind je de sloophamer voor jouw muur.