Het placebo-effect
We zitten in de trein vanuit Bangkok.
Een Thaise vrouw knielt vlak voor mij in het gangpad op de grond. Aan de andere kant van het gangpad zit een boeddhistische monnik in zijn oranje gewaad. Al sinds we zijn vertrokken, staart de monnik vredig voor zich uit. De vrouw maakt een diepe buiging voor de monnik en prevelt iets in het Thais. Dan haalt ze een klein doosje uit haar handtas en geeft het aan de monnik. De monnik geeft een goedkeurend knikje en pakt het doosje voorzichtig aan. Hij buigt zich eroverheen, sluit zijn ogen en begint een soort mantra op te zeggen. Het is een prachtig ritueel. In de hele coupé lijkt een soort vredige stilte te vallen. Na een paar minuten lijkt hij voldaan en geeft hij het doosje terug aan de vrouw. Nu ik het wat beter zie, zie ik dat het een doosje medicijnen is. De vrouw maakt weer een diepe buiging en ook de monnik buigt nu. De vrouw loopt ontroerd en met tranen in haar ogen terug naar haar stoel.
Ik heb zelf geen boeddhistische opvoeding gehad. En daarom voelt het voor mij vreemd om mijn doosje medicijnen aan een monnik te overhandigen met de hoop op extra krachtige medicijnen. Na een beetje rondvragen kwam ik erachter dat boeddhistische monniken niet alleen medicijnen, maar ook mensen, situaties of plekken zegenen. Mensen die daarmee zijn opgegroeid geloven heel sterk dat deze zegeningen van de monnik een hele positieve invloed hebben op die situaties. Er schijnen tal van succesverhalen te zijn, waarin mensen na zegeningen van een monnik opeens meer geluk, voorspoed of een betere gezondheid kregen. Als nuchtere westerling zou je dit soort dingen al snel weg kunnen wuiven als bijgeloof of als zweverig. Maar, als je er iets langer bij stilstaat, dan zie je dat hetzelfde principe van toepassing is als het ‘placebo-effect’.
‘Eigenlijk denk je jezelf dus beter, bijzonder toch?’
Bijgeloof of placebo-effect?
Uit steeds meer onderzoeken blijkt dat placebo’s (suikerpillen) in negen van de tien gevallen net zo goed werken als echte medicijnen. We hebben het dus over suikerpillen, die net zo goed werken als echte medicijnen. Het zijn natuurlijk niet de suikerpillen zelf die dit doen, anders zou suiker in je koffie opeens een goedkoop alternatief zijn om heel erg oud en gezond te worden. Maar als het niet de suiker is die het hem doet, wat is het dan wel? Het is de positieve suggestie die je ervaart bij het innemen van de suikerpil. Je neemt de pil namelijk in, met daarbij de gedachte dat het een echt medicijn is. Blijkbaar is die gedachte zo sterk en heeft zoveel invloed op je dat die gedachte in staat is om je lichaam dusdanig te beïnvloeden dat je er beter van wordt. Eigenlijk denk je jezelf dus beter… bijzonder toch?
‘Wat jij over jezelf denkt is de basis van wie je bent’
Wanneer je hier lang genoeg bij stilstaat, dan begrijp je dat het de moeite waard is om te leren jezelf en anderen zoveel mogelijk positieve suggesties te geven. Als de dokter zegt dat je een bepaald pilletje moet slikken, heb je de neiging om het te geloven omdat hij ervoor gestudeerd heeft. Als je jouw kinderen positieve suggesties geeft wat ze allemaal kunnen bereiken, hebben ze de neiging om het te geloven omdat je hun ouder bent. Als je iets aardigs zegt over de goede kwaliteiten van je minder ervaren collega’s, hebben ze de neiging om jou te geloven omdat je meer ervaren bent.
En misschien wel de belangrijkste: de positieve suggesties die je jezelf geeft, zijn de meest krachtige van allemaal. Wat jij over jezelf denkt is de basis van wat je bent. Dus geloof jij dat je recht hebt op een liefdevol, ontspannen en gezond leven?
Grote kans dat je het dan krijgt.
Over Robin Stevens
Robin Stevens organiseert sinds 2007 NLP opleidingen en trainingen in persoonlijke ontwikkeling. Hij publiceerde in 2017 de bestseller: De kracht van NLP. Interviews en columns van Robin verschenen onder andere in: LINDA, JM Ouders, TV West, Managementboek en diverse lokale media